Naiiyak na naman ako. Pakiramdam ko’y nag-iisa ako sa gitna ng karamihan. Nadadalas ang mga pagkakataong ganito. Dumarami ang mga pangamba ko. Nadaragdagan ang mga takot ko. Pangamba’t takot na di tiyak kung para sa’n.
Siguro pagod lang ako. Sa trabaho. Pero mas nakapapagod kabakahin ang kalungkutan. Di ko mahanapan ng solusyon, di gaya ng pagsagot sa simpleng tanong na “Saan-saan alipin ang may-akda?” May tiyak itong sagot, hanapin lang sa seleksyon, ayos na. Pero ako ma’y alipin din. Alipin ng kalungkutan at kawalang-katiyakan.
Buti pa ang ibang tao, nakakatawa sa gitna ng kalungkutan. Marahil di ko gaya ng iba na na malakas. Mahina ako… sa maraming bagay. Ramdam na ramdam ko ang kahinaan ko, mas nagiging dominante. Tinatalo ang natitira ko pang lakas…
No comments:
Post a Comment